ถูกทิ้งขว้าง พรั่นพรึง คิดถึงบ้าน
โดนประจาน กี่ครัง คงพลั้งเผลอ
กลับแล้วไป ไปแล้วกลับ นับจนเบลอ
เมื่อไหร่เธอ จะรู้สึก สำนึกตน
ตั้งแต่ลูก สามเดือน เธอเคลื่อนจาก
ทำซ้ำซาก อย่างนี้ มากี่หน
ลูกสามขวบ แล้วนะ ดวงกมล
ยังเวียนวน ไปมา น่าเบื่อจริง
สุนทรวิทย์
[/quote]โดนประจาน กี่ครัง คงพลั้งเผลอ
กลับแล้วไป ไปแล้วกลับ นับจนเบลอ
เมื่อไหร่เธอ จะรู้สึก สำนึกตน
ตั้งแต่ลูก สามเดือน เธอเคลื่อนจาก
ทำซ้ำซาก อย่างนี้ มากี่หน
ลูกสามขวบ แล้วนะ ดวงกมล
ยังเวียนวน ไปมา น่าเบื่อจริง
สุนทรวิทย์
โอ้พี่จ๋า อย่าว่า เลยยอดรัก
อย่าหาญหัก น้ำใจ อันใหญ่ยิ่ง
กลับมาหา พี่นั้น หวั่นประวิง
กลัวเสียจริง ใจพี่ มิอภัย
น้องสำนึก ผิดแล้ว แก้วตาเอย
น้องนี้เคย พลั้งผิด คิดมีใหม่
หลงลืมลูก ลืมผัว มัวเมาไป
ต่อแต่นี้ เป็นต้นไป จะไม่ทำ
จะอยู่เหย้า เฝ้าเรือน เป็นเพื่อนพี่
ขอคุณดี เห็นใจ เถิดนามขำ
บากหน้ากลับ คืนมา รับเวรกรรม
ที่กระทำ ทั้งหมด ยกโทษที
พันทอง