.jpg)
สัญชาติเสือไว้ลายใจนักรบ
เคยเจนจบต้องหมองไหม้ใจถูกสับ
ซ่อนเขี้ยวเล็บถอดวางเก็บหางพับ
หัวใจกลับมอบคนนั้นที่มันรัก
ความอ้างว้างกลางป่าแสนสาหัส
ลมเย็นพัดหนาวเหน็บใจเจ็บหนัก
น้ำตาร่วงตกในใหลทะลัก
ขอหยุดพักรักใช้หัวใจคิด
หัวใจเสือมีไหมใครจะรับ
มันอ้างว้างวางจับชืดสนิท
ไร้สิ้นแล้วความหวังทั้งชีวิต
ใครสะกิดสะท้านซะแทบทะลุ
น้ำตาเสือเมื่อใหลยากใครหยุด
มันแสนสุดร้าวรอนร้อนระอุ
รอคืนวันจุดประกายคล้ายประทุ
ก่อพายุขึ้นมาคร่าชีวิต
กลบทอักษรกลอนตาย
แก้ว กรุงเก่า
๑๖ ม.ค.๕๕ : ๑๔.๐๐ น.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
