ยามแสงทองส่องฟ้านภาแจ่ม
คืนเดือนแรมผ่านมาอุราหวั่น
ยังนึกถึงสองเราเฝ้าผูกพัน
มองตากันทุกครั้งยังห่วงใย
เคยเติมรักต่อกันเมื่อวันก่อน
เราเคยนอนเคียงคู่ดูสดใส
มาวันนี้น้องห่างจางจากใจ
สิ้นเยื่อใยพันผูกถูกทอดทิ้ง
คงเป็นกรรมทำไว้ในชาติก่อน
กรรมหวนย้อนบรรจบพบน้องหญิง
ให้รักเธอเผลอมองจ้องแอบอิง
แล้วทุกสิ่งว่างเปล่าเศร้าเหลือทน
ขอให้เธอไปดีและมีสุข
หมดความทุกข์จากพี่ที่สับสน
อนาคตก้าวไกลอย่าร้อนรน
บอกหน้ามนว่ารักไม่อยากลืม