1 ตุลาคม 2542
วันเกษียณก่อนกำหนด
คืออิฐกร่อนซ่อนดินไร้สิ้นชื่อ
จิตกระพือซากซังยังกรุ่นกลิ่น
ถวิลเพ้อเสมอมาเป็นอาจิณ
ยามจากถิ่นแสนไกลใครดูแล
ยืนรับไหว้ใกล้อยู่ประตูรั้ว
มือแตะหัวร้อนไอไข้หวัดแน่
มิรอช้ารินพาราช้อนกาแฟ
จิบยาแก้ไอน้ำดำสามัญ
หยุดก่อนเออเธอจ๋ามาเช้าจัง
กินข้าวยังเป็นไรมือไม้สั่น
น้ำตาคลอพ่อแม่ค่ะทะเลาะกัน
ขวัญเอ๋ยขวัญมาอยู่กับครูนะ
ปฏิบัติจัดเป็นเวรสะอาด
เก็บปัดกวาดทั่วไปให้สวยสะ
ฝึกขยันหมั่นเคยเพิกเฉยละ
เมื่อโตจะสบายไม่กลายทุกข์
เริ่มร้องรำทำเกมอย่างเต็มที่
ทุกคนมีส่วนสร้างร่างสนุก
อิสระจะนิ่งเดินวิ่งลุก
ก็เคล้าคลุกเรียนเล่นเช่นนี้ไป
มื้อเที่ยงวันธัญญาหารทานครบหมด
ส้มสุกสดนมกล่องเลื่อนรองให้
ดื่มน้ำเปล่าเอาแข็งหลอดเย็นปลอดภัย
เปิดเพลงไทยฟังชมภิรมย์แปลง
วันหยุดสุดสัปดาห์นัดมาเพิ่ม
เด็กเก่งเจิมอ่อนเสริมเติมรู้แกร่ง
ฟรีไม่คิดวิชชาเรียกค่าแรง
ไม่เคยแผลงตั้งติวเพราะหิวเกิน
เวลานานผ่านมาสิบกว่าปี
พิมพ์เช่นนี้มีไหมบ้างอย่างที่เกริ่น
ยุคโลกัฐอัตตังหวังแต่เงิน
ใครจะเดินตามอิฐดำในกำแพง
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
