~*~ บนทางฝัน ~*~
๐ ฝ่าสายกาลวิโยคอย่างโศกเศร้า
ความเปลี่ยวเปล่าเร้ารุมจนรุ่มหลง
เห็นพรายรุ้งเรื่อสายก็หมายคง
หวังดำรงเส้นสีแต้มชีวา
๐ เวียนเกิดดับนับครั้งที่พังพ่าย
ที่วนว่ายทุ่มแรงแสวงหา
คือสีสัน..สุข-เศร้า เคล้าน้ำตา
เมื่อเอื้อมคว้าก็คว้างออกห่างไกล
๐ เกือบสุดปลายทางฝันที่ฟันฝ่า
ก็เหมือนว่าโคมสรวงเป็นดวงใส
เปล่งแสงสาดส่องทั่วทั้งหัวใจ
คนยากไร้..พลิกฟื้นมาชื่นบาน........วลีลักษณา
ฟังสิคำน้ำค้างพร่างปลอบขวัญ
ก่อนฤดูเหมันต์จะผันผ่าน
ประโลมปลอบใจเจ้าเยาวมาลย์
เราต่างก็ร้าวราน ตามกาลเวลา
หากแล้งรักหนักอกสะทกไหว
ยอมปลิดใบในเล่ห์เสน่หา
โบกลาช่วงชอกช้ำของน้ำตา
แล้วเยียวยาทาแผลที่แผ่ดวง
ฟังเพลงดึกคึกครื้นในคืนค่ำ
ชมระบำน้ำค้างพร่างจากสรวง
รับสัมผัสลมดึกผนึกทรวง
ให้เพลงไพรกล่อมห้วงดวงใจร้าว.........คุณสุวรรณ
๐ เวิ้งวงสรวงช่วงแสงโลมแหล่งหล้า
เมื่อวรรษาทิ้งช่วงปล่อยห้วงหาว
ให้กระจ่างพร่างแสงแต้มแต่งราว
จะถึงคราวสิ้นหม่นพรากพ้นไป
๐ ลมเช้าโชยลำเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
ภุมรินโล้ร่อนปีกว่อนไหว
ตามกลิ่นหอมรวยรินจากถิ่นไกล
ที่ย้อมใจเกินต้านแล้วผ่านเลย
๐ สุคนธชาติเจ้าเอยรำเพยกลิ่น
ระรวยรินโลมหล้ายามฟ้าเผย-
พรายแดดอุ่นออดอ้อนช่อซ้อนเชย-
กลีบที่เคยหลุบหลู่ก็รู้บาน.......วลีลักษณา
๐ ฝ่าสายกาลวิโยคอย่างโศกเศร้า
ความเปลี่ยวเปล่าเร้ารุมจนรุ่มหลง
เห็นพรายรุ้งเรื่อสายก็หมายคง
หวังดำรงเส้นสีแต้มชีวา
๐ เวียนเกิดดับนับครั้งที่พังพ่าย
ที่วนว่ายทุ่มแรงแสวงหา
คือสีสัน..สุข-เศร้า เคล้าน้ำตา
เมื่อเอื้อมคว้าก็คว้างออกห่างไกล
๐ เกือบสุดปลายทางฝันที่ฟันฝ่า
ก็เหมือนว่าโคมสรวงเป็นดวงใส
เปล่งแสงสาดส่องทั่วทั้งหัวใจ
คนยากไร้..พลิกฟื้นมาชื่นบาน........วลีลักษณา
ฟังสิคำน้ำค้างพร่างปลอบขวัญ
ก่อนฤดูเหมันต์จะผันผ่าน
ประโลมปลอบใจเจ้าเยาวมาลย์
เราต่างก็ร้าวราน ตามกาลเวลา
หากแล้งรักหนักอกสะทกไหว
ยอมปลิดใบในเล่ห์เสน่หา
โบกลาช่วงชอกช้ำของน้ำตา
แล้วเยียวยาทาแผลที่แผ่ดวง
ฟังเพลงดึกคึกครื้นในคืนค่ำ
ชมระบำน้ำค้างพร่างจากสรวง
รับสัมผัสลมดึกผนึกทรวง
ให้เพลงไพรกล่อมห้วงดวงใจร้าว.........คุณสุวรรณ
๐ เวิ้งวงสรวงช่วงแสงโลมแหล่งหล้า
เมื่อวรรษาทิ้งช่วงปล่อยห้วงหาว
ให้กระจ่างพร่างแสงแต้มแต่งราว
จะถึงคราวสิ้นหม่นพรากพ้นไป
๐ ลมเช้าโชยลำเฉื่อยคล้ายเหนื่อยอ่อน
ภุมรินโล้ร่อนปีกว่อนไหว
ตามกลิ่นหอมรวยรินจากถิ่นไกล
ที่ย้อมใจเกินต้านแล้วผ่านเลย
๐ สุคนธชาติเจ้าเอยรำเพยกลิ่น
ระรวยรินโลมหล้ายามฟ้าเผย-
พรายแดดอุ่นออดอ้อนช่อซ้อนเชย-
กลีบที่เคยหลุบหลู่ก็รู้บาน.......วลีลักษณา