[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

ระบายความ  คับข้อง  อันหมองไหม้
ด้วยหัวใจ  ตราตรึง  ถึงหนหลัง
ยามเธอฝาก  ถ้อยคำ  พร่ำอินัง
ให้ความหวัง  แน่นหนัก  ว่ารักจริง

ชั่วเวลา  สั้นสั้น  เธอพลันหน่าย
ช่างลืมง่าย  กลายคำ  น้ำใจหญิง
ถ้อยรำพัน  สัญญา  คราแอบอิง
ถูกละทิ้ง  มิเหลือ  สักเยื่อใย

สุนทรวิทย์

ไม่เคยทิ้ง สักหน่อย คอยเสมอ
รักมอบเธอ มิเคย เลยเผลอไผล
ระลึกกาล ผ่านซึ้ง คะนึงใน
ยักคงรัก ปักใจ แม้ไกลกัน

คราวสายลม พรมแผ่ว ดังแว่วเสียง
สร้อยสำเนียง เคียงคลอ พะนอฝัน
ใต้เงาแฝง แสงทอง ของดวงจันทร์
ดาวร้อยพัน ร่วมเห็น เป็นพยาน

คิดถึงอยู่ เสมอ เฝ้าเพ้อหา
แต่เหมือนว่า กลับกลาย ไม่ผสาน
ไร้งเสียงตอบ มอบกลับ ซับดวงมาน
ต้องร้าวราน เร้นหลบ เลิกสบตา

"สุนันยา
 

แน่ใจหรือ  ความหลัง  ยังมีเหลือ
เห็นว่าเบื่อ  เยื่อใย  ไม่คืนหา
เห็นว่าลืม  ถ้อยคำ  เลิกนำพา
เห็นชัดว่า  อนงค์  คงเปลี่ยนแปร

คารมฉ่ำ  ซ้ำซาก  มิอยากเชื่อ
หวั่นถูกเถือ  เรื้อรัง  ฝังอีกแผล
หวั่นต้องเจ็บ  เหงื่องหงอย  ถูกลอยแพ
หวั่นจะแพ้  คนใหม่  ใจขาดรอน

สุนทรวิทย์