เกินจะห้ามใจตนบนความเหงา
เหมือนเหลือเราเพียงหนึ่งซึ่งแลเหลียว
อื่นคงสุขเอมอิ่มหลับพริ้มเชียว
ช่างแสนเปลี่ยวเทียวหมองน้ำนองตา
เหงาเหลือเกินโดนเมินยังเหินห่าง
สุดอ้างว้างร้างใครไหนห่วงหา
ยืนรับลมพรมร่างอย่างเย็นชา
นับเวลาที่ผ่าน..ช่างนานเกิน.
เหมือนเหลือเราเพียงหนึ่งซึ่งแลเหลียว
อื่นคงสุขเอมอิ่มหลับพริ้มเชียว
ช่างแสนเปลี่ยวเทียวหมองน้ำนองตา
เหงาเหลือเกินโดนเมินยังเหินห่าง
สุดอ้างว้างร้างใครไหนห่วงหา
ยืนรับลมพรมร่างอย่างเย็นชา
นับเวลาที่ผ่าน..ช่างนานเกิน.
"บ้านริมโขง"
จะโอบกอด ยอดรัก ให้พักเหงา
จะโอบกอด ค่ำเช้า ผ่านเขาเขิน
แม้จะอยู่ แสนไกล ไม่หมางเมิน
แม้จะอยู่ เถื่อนเถิน รักยังรอ
จะไม่ปล่อย ให้เธอ เพ้อโดดเดี่ยว
จะไม่ปล่อย สัมพันธ์เกลียว ให้เหี่ยวห่อ
นะ..คนดี ใยรัก ร่วมถักทอ
นะ..คนดี รักนี้ขอ มอบให้เธอ
แซมค่ะ
แซมกราบขอบคุณ พี่ริมโขง ที่มาร่วมสนุกกับแซมนะคะ...
ขอให้พี่มีความสุขค่ะ..
แซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
