ถ้อยลำนำ ย้ำมา ว่าสำนึก
ถ้อยลำนำ ล้ำลึก นึกเหงาหงอย
จำนรรจา คราพร่ำ ทำสำออย
จำนรรจา ทุกถ้อย พลอยระทม
อย่าย้อนยอก ขอบอก ชอกช้ำนัก
อย่าย้อนยอก บอกรัก หักใจขม
เธอเปลี่ยนไป ให้หมอง ต้องตรอมตรม
เธอเปลี่ยนไป ใครสม ภิรมย์ใจ
เธอก็รู้ ใครรัก ปักใจมั่น
เธอก็รู้ สัมพันธ์ นั้นแค่ไหน
เพราะทุกสิ่ง อิงอยู่ คู่เคียงไป
เพราะทุกสิ่ง มอบให้ ใช่แกล้งเธอ
จากความนัย ที่กล่าว ราวเจ็บหนัก
จากความนัย ประจักษ์ รักเสมอ
เรียงคำร้อย คอยหวัง ยังอยากเจอ
เรียงคำร้อย เสนอ เพ้อคำนึง.....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
