ครามืดค่ำทำท่าพายิ้มแย้ม
กลิ่นคลุ้งแต้งแกมยิ้มปริ่มเขินเขิน
มืดจนรุ่งปรุงเหล้าเฝ้าแต่เดิน
เสียจนเพลินเมินค่ำที่ทำลวง
คราใกล้รุ่งปรุงแต้มแย้มแสงสี
ดวงสุรีย์พลีส่องต้องสรวง
แสงจากฟ้าหล้าสว่างกลางบำบวง
เหมือนจะหน่วงถ่วงรักจักตามบุญ
ดื่มเมรัยนัยน์ตาเริ่มพร่านัก
เรื่องรักรักหักไปแต่วันรุ่น
อ้อนเป็นกานท์จารณ์รสพจน์การุณ
นะพ่อคุณบุญใดแต่ในปาง
กลิ่นคลุ้งแต้งแกมยิ้มปริ่มเขินเขิน
มืดจนรุ่งปรุงเหล้าเฝ้าแต่เดิน
เสียจนเพลินเมินค่ำที่ทำลวง
คราใกล้รุ่งปรุงแต้มแย้มแสงสี
ดวงสุรีย์พลีส่องต้องสรวง
แสงจากฟ้าหล้าสว่างกลางบำบวง
เหมือนจะหน่วงถ่วงรักจักตามบุญ
ดื่มเมรัยนัยน์ตาเริ่มพร่านัก
เรื่องรักรักหักไปแต่วันรุ่น
อ้อนเป็นกานท์จารณ์รสพจน์การุณ
นะพ่อคุณบุญใดแต่ในปาง