ใจนั้นว่าง แค่ชื่อ คือไม่ว่าง
พอน้องนาง เห็นเข้า เมินเราเฉย
หาว่าใจ ไม่ว่าง เหมือนอย่างเคย
โอ้ทรามเชย พี่ว่าง อยู่ทั้งวัน(๑๑๙)
ใจของพี่ สี่ห้อง พร่องตลอด
รอเพียงยอด ยาใจ ที่ใฝ่ฝัน
ให้มาสู่ อยู่ใกล้ ได้ผูกพัน
เพราะพี่นั้น ใจว่าง ไม่สร่างซา(๑๒๐)
ปล.ผมว่าพันบทนี่มันจิ๊บจ๊อยไป มันน่าจะซักหมื่นบท ถึงจะเหมาะ