๐ สิ้นเขี้ยวเล็บเจ็บนักเสือรักคุต
น้ำตาหลุดไหลพลั่กมันหนักหน่วง
พิษสงนางวางซ้อน..ย้อนหลอกลวง
หวิดดับดวง..แดดิ้นในถิ่นตน
๐ สวาทนางช่างเหนือกว่าเกลือพริก
ทำเหนียมหยิกแกมหยอกบอกร้อยหน
ว่ารักนี้ไม่!จางเหมือนลางคน
ไม่มีหม่นคำมั่นคือ..สัญญา!
๐ แต่สุดท้ายปลายทางที่วางถม
คือความขมความขบ ที่..กลบหน้า
สลัดรักหักขาดสวาทลา
ทิ้งไว้เพียงน้ำตาแห่งอาลัย
เมฆา...
น้ำตาหลุดไหลพลั่กมันหนักหน่วง
พิษสงนางวางซ้อน..ย้อนหลอกลวง
หวิดดับดวง..แดดิ้นในถิ่นตน
๐ สวาทนางช่างเหนือกว่าเกลือพริก
ทำเหนียมหยิกแกมหยอกบอกร้อยหน
ว่ารักนี้ไม่!จางเหมือนลางคน
ไม่มีหม่นคำมั่นคือ..สัญญา!
๐ แต่สุดท้ายปลายทางที่วางถม
คือความขมความขบ ที่..กลบหน้า
สลัดรักหักขาดสวาทลา
ทิ้งไว้เพียงน้ำตาแห่งอาลัย
เมฆา...
ใช่หลอกลวง ยังห่วงหา อาลัยอยู่
ในเช้าตรู่ วันจากลา น้ำตาไหล
รักสุดซึ้ง ป่าเขา ลำเนาไพร
ต้องจำใจ จำจาก พรากจำจร
ยังอาวรณ์ กลัวที่รัก จักไหวหวั่น
นึกถึงคืน และวัน บรรจถรณ์
นึกถึงอก ไออุ่น เคยหนุนนอน
นึกถึงตอน อ้อนออด พรอดรักเรา
ยามเมื่อจร จากลา พาเศร้าโศก
แสนวิโยค เดียวดาย มิคลายเหงา
อยากหวลคืน กลับป่า คราแนบเนาว์
ที่สองเรา พร่ำพรอด กอดรัดกัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
