ค่ำคืน...
ฉันยืนอยู่เดียวดายใต้ต้นเหงา
ยินเสียงลม อำลา มาบางเบา
ระริกเศร้าไหวโค้มโน้มจรดดิน
ละอองน้ำ...เคยมีอยู่ในคูข้าง
กลับเป็นสันดอนกว้างร้างถวิล
หยดสุดท้ายให้รากซึมดูดดื่มกิน
ก่อนไหลรินแห้งผากตรงปากใบ
ดาวหม่น..ทอประกายในความมืด
แสงจืดชืดเจือทะรมทุกข์ตรมไหม้
จันทร์สีทึมซึมซ่อน ล้า,อ่อนใจ
หลงซ่อนตัวซ่อนไกลในกลีบเมฆ
ลมรำเพย...ลมเอยช่วยบอกข่าว
ผ่านเดือนดาวดาราถึงการเวก
จงคืนรังดังเก่าเจ้านกเอก
มาสานเสกเครือหวาน ณ บ้านเรา
.............บทเหงาที่ ๒............
ฉันยืนอยู่เดียวดายใต้ต้นเหงา
ยินเสียงลม อำลา มาบางเบา
ระริกเศร้าไหวโค้มโน้มจรดดิน
ละอองน้ำ...เคยมีอยู่ในคูข้าง
กลับเป็นสันดอนกว้างร้างถวิล
หยดสุดท้ายให้รากซึมดูดดื่มกิน
ก่อนไหลรินแห้งผากตรงปากใบ
ดาวหม่น..ทอประกายในความมืด
แสงจืดชืดเจือทะรมทุกข์ตรมไหม้
จันทร์สีทึมซึมซ่อน ล้า,อ่อนใจ
หลงซ่อนตัวซ่อนไกลในกลีบเมฆ
ลมรำเพย...ลมเอยช่วยบอกข่าว
ผ่านเดือนดาวดาราถึงการเวก
จงคืนรังดังเก่าเจ้านกเอก
มาสานเสกเครือหวาน ณ บ้านเรา
.............บทเหงาที่ ๒............
.......มรชุน มิวเก้.............
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
