ถ่านไฟฉายใช้ไปสุดท้ายหมด
ถูกถอดปลดเปลี่ยนได้ต่างใจเอ๋ย-
ที่ต้องคอยเจ็บช้ำคร่ำครวญเปรย
หน้าซุกเกยกับหมอนตอนรำพัน
ใกล้กับเธอทีไรใจมันเต้น
กว่ากลองเพลที่รัวทั่วสนั่น
ถ่านไฟเก่าเผาซ่อนร้อนนานวัน
ทุกประจันหน้าเธอเจอแต่ตรม..
ระนาดเอก
หากเป็นถ่าน ไฟเก่า ที่เผาซ่อน
เร้าใจอ่อน ย้อนหยิบ จิบความขม
เป็นคนดี ที่อ้าง ย้ำทางตรม
คือเพื่อนบ้าน นานข่ม ห่มปัจจุบัน
รัตนาวดี
รีบย้ายหนีดีกว่านะค๊ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
