เธอมาโลมโหมเชื้อเพื่อสนุก
หาใช่ปลุกความหลังยังผุดผ่อง
ยิ่งโหมเชื้อยิ่งช้ำน้ำตานอง
มิใช่ปองปรารถนาเยียวยาใจ
ถ่านเก่าเก่าคุกรุ่นคุ้นคุ้นอยู่
เธอก็รู้ทั้งที่เธอมีใหม่
จะทรมานอีกนานสักปานใด
ปล่อยฉันไปอย่าปองจองเวรเลย
ดาวอาชาไนย
ถ่านไฟฉายใช้ไปสุดท้ายหมด
ถูกถอดปลดเปลี่ยนได้ต่างใจเอ๋ย-
ที่ต้องคอยเจ็บช้ำคร่ำครวญเปรย
หน้าซุกเกยกับหมอนตอนรำพัน
ใกล้กับเธอทีไรใจมันเต้น
กว่ากลองเพลที่รัวทั่วสนั่น
ถ่านไฟเก่าเผาซ่อนร้อนนานวัน
ทุกประจันหน้าเธอเจอแต่ตรม..
ระนาดเอก
ถูกถอดปลดเปลี่ยนได้ต่างใจเอ๋ย-
ที่ต้องคอยเจ็บช้ำคร่ำครวญเปรย
หน้าซุกเกยกับหมอนตอนรำพัน
ใกล้กับเธอทีไรใจมันเต้น
กว่ากลองเพลที่รัวทั่วสนั่น
ถ่านไฟเก่าเผาซ่อนร้อนนานวัน
ทุกประจันหน้าเธอเจอแต่ตรม..
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
