ดวงดารทอแสงเพื่อแจ้งเตือนความโศกาโศกเศร้าเจ็บปวดเหน็บหนาว
สายลมพัดกลิ่นจราวฟุ้งหอมคราดอมแสนสุขอุราพาข้าทราบซึ้ง
ครามองดาวพราวแสงข้ากลับต้องไหวหวั่นพรั่นอุราพารำพึง
คิดถึงคน~คนหนึ่งซึ่งเขา อยู่ห่างไปแสนไกลจากตัวฉัน
สายลมพัดกลิ่นจราวฟุ้งหอมคราดอมแสนสุขอุราพาข้าทราบซึ้ง
ครามองดาวพราวแสงข้ากลับต้องไหวหวั่นพรั่นอุราพารำพึง
คิดถึงคน~คนหนึ่งซึ่งเขา อยู่ห่างไปแสนไกลจากตัวฉัน
โอ้กะบังร่วงกรูกราวร้างกลีบสีขาวที่ชูช่อร่วงลงสู่พื้น
ฉันเฝ้าดู~ดูดอกไม้ที่กลีบคืน..สู่ผืนดินที่ไม่เคยอยากจะใฝ่ฝัน
รู้ไหม...รู้ไหม เธอห่างไปไกลใจของเราเศร้าโศกวิโยคจืดจางกัน
เธอเคยรู้ไหมนั่น "ทุกๆคืนมีคนเหงานั่งแอบเช็ดน้ำตาอยู่ร่ำไป" เธอรู้ไหม?
ฉันเฝ้าดู~ดูดอกไม้ที่กลีบคืน..สู่ผืนดินที่ไม่เคยอยากจะใฝ่ฝัน
รู้ไหม...รู้ไหม เธอห่างไปไกลใจของเราเศร้าโศกวิโยคจืดจางกัน
เธอเคยรู้ไหมนั่น "ทุกๆคืนมีคนเหงานั่งแอบเช็ดน้ำตาอยู่ร่ำไป" เธอรู้ไหม?
ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
