กาลครั้ง ไหนไหน ไยเคยสน
ชอบดิ้นรน เสียคน จนไส้เลื่อน
แล้วยังทำ มาเป็น คิดติเตือน
โทษเพื่อนเพื่อน ว่าพา ไประทม
นอนครวญคราง อ้างว้าง เดินไม่ไหว
ฝีข้างใน ได้โรค โศกขื่นขม
เมียดุด่า ทำหงอย พลอยเป็นลม
อยู่บ้านตรม งานหนา หาได้ทำ
กลับถึงบ้าน พาลบ่น ปนเมื่อยล้า
สะกิดหน่อย ทำท่า หน้างอง้ำ
ออกนอกบ้าน หน้าบาน หวานทุกคำ
เห็นประจำ สุดช้ำ กรรมของเรา
พันทอง
แค่เดินเที่ยว เรื่อยเปื่อย เกิดเมื่อยปวด
จำแวะนวด ผ่อนคลาย ไล่อับเฉา
หมอนวดดัน เปลื้องผ้า มาแนบเนา
จึงทำเอา พี่เตลิด เกิดลืมตน
ทั้งทั้งที่ มิได้ หมายทำผิด
สุจริต เรื่อยมา ทุกคราหน
ครั้งนี้เป็น อุบัติเหตุ เปรตพาจน
ดวงกมล ขอโทษ โปรดเข้าใจ
สุนทรวิทย์
จำแวะนวด ผ่อนคลาย ไล่อับเฉา
หมอนวดดัน เปลื้องผ้า มาแนบเนา
จึงทำเอา พี่เตลิด เกิดลืมตน
ทั้งทั้งที่ มิได้ หมายทำผิด
สุจริต เรื่อยมา ทุกคราหน
ครั้งนี้เป็น อุบัติเหตุ เปรตพาจน
ดวงกมล ขอโทษ โปรดเข้าใจ
สุนทรวิทย์