ยินรำพัน ขานขับ ประทับจิต
จากหนึ่งมิตร ชิดทรวง ห่วงไฉน
คำว่ารัก ภักดิ์นุช สุดซึ้งใน
ห้วงหทัย คนเหงา ที่เฝ้ารอ
แม้ดวงดาวพราวเคลื่อน เกลื่อนเวหน
ใช่จะดล หม่นคลาย ได้เลยหนอ
ครุ่นคิดครวญ ทวนย้ำ น้ำตาคลอ
ระทมท้อ ทุกข์ท้น ปริ่มล้นทรวง
โอ้..รักเอย เคยครอง ปองสุขสันต์
กลับจาบัลย์ ไม่พบ ประสบสรวง
ถูกอำพราง ร้างเร้น เช่นกลลวง
อยู่ในห้วง อาวรณ์ สะท้อนจินต์
แสงเดือนเพ็ญ เด่นใส ประกายฟ้า
หนาววิญาณ์ ตรอมตรม ข่มถวิล
กาลเวลา พาพราก จากยุพิน
ยอดชีวิน เคยคู่ อยู่แห่งใด.....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
