จุฬาระทึก
..........
ขอบคุณนามกามนิตที่มิตรชอบ
จะเขียดปาดหรือปอบยอบผญา
ก็เขียนเผื่อใครคะนึงถึงเวลา
อันพรางพร่าค่าบุหลันบนครรลอง
........
แม้เพียงกรอบครอบโก่งบนโครงครบ
ยังสวยสบสมท่าจุฬาผยอง
ลองนึกภาพอาบชาดแต้มตาดทอง
ตัดแสงครองฟ้าครามคงงามลักษณ์
กระดาษสีคลี่แสดทั้งแปดพับ
วางสลับจับซ้อนซ่อนสลัก
ยางมะตูมตัดเสี้ยวนั้นเหนียวนัก
เหลาไม้ควักตักป้ายขอบลายรด
ต่อให้แผ่นใหญ่พรมสมมนัส
ปูขนัดปัถวีด้วยสีสด
แล้วทาบโครงโปร่งใสใส่ยงยศ
เจียนโค้งคดปลดขีดด้วยมีดลิด
.ให้แหลือรอบขอบล้ำแต่จำเพาะ
แต่เพียงเหมาะเลาะกลับพอพับปิด
ทากาวใส่ไล่เรียงแต่เพียงนิด
รีดประชิดติดไต่หุ้มไม้มุด
ตัดลูกปลาปิดป่ายด้ายกระแซะ
ประดับแปะสีพ้องเป็นทองผุด
กับพู่ริ้วพลิ้วคลี่อีกสี่ชุด
เป็นพุ่มพุดบุษบันกระพั่นพัด
อีกกลมกรองรองด้ายสายซุงซับ
ปิดประกับรับเสวียนเคียนกระหวัด
สายซุงสาวยาวออกสี่ศอกวัด
แล้วควั่นรัดมัดอ้อมก็พร้อมรบ
ตัดไม้หมอนรับสะนูคู่ประทะ
สวมปลายหยอดรักสะ เค้นประกบ
มัดใบลานคันเรียวเกี่ยวกระทบ
ให้อ้อมหลบคมขัดกัดทะลุ
เชือกผูกคันลองเหวี่ยงให้เสียงชัด
กังวานจัดกระจ่างเข้มเต็มประจุ
ให้สูงต่ำไหลรินเป็นสินธุ
แต่โชนคุดุเถลิงดั่งเพลิงพริบ
แล้วมัดคันหลังคอแต่พอคับ
ให้โค้งขับปีกกลมสวยคมกริบ
ดั่งไกรลาสลางไรอยู่ไกลลิบ
จุฬาทิพย์ก็พร้อมลั่นวันระทึก ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๑๒ มกร์ ๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
