สาส์นจากใจ มอบใครหนึ่ง
จรดคำรำพัน เป็นกานท์ร้อย
จากหนึ่งใจ ดวงน้อย คอยพร่ำหา
น้ำตาหยด รดใส่ ปลายปากกา
เป็นคำ"รัก" ส่งมา ให้ยาใจ
ระลึกวัน ผ่านผัน สัมพันธ์ก่อน
ด้วยร้าวรอน ฤดี ที่อ่อนไหว
สะอื้นคลอ ท้อนัก สุดหักนัย
คงสิ้นแล้ว เยื่อใย ใฝ่สัมพันธ์
คำที่เปรย เผยทรวง ว่าห่วงนัก
หรือลืมแล้ว ความรัก เคยฝากฝัน
สัญญาไว้ จะอยู่ สู้ฝ่าฟัน
กำลังใจ มอบมั่น ไม่ผันแปร
วันนี้กลับ หมางเมิน ดูเหินห่าง
ฉันอ้างว้าง เดียวดาย คล้ายดวงแข
คราวข้างแรม แสงแจ่มหาย สิ้นใครแล
ช้ำดวงแด ด้วยคะนึง คิดถึงเธอ...
"สุนันยา"
ใช่หมางเมิน เหินห่าง เลิกร้างจาก
แม้กายพราก หากจิตต์ คิดเสมอ
ถึงแรมไกล ใคร่พบ ประสบเจอ
ทุกคืนวัน ฝันเพ้อ ละเมอครวญ
มองดาวเดือน เตือนจิตต์ ขนิษฐ์น้อง
มีแขนคล้อง สองมือไขว้ เที่ยวในสวน
เด็ดพะยอม หอมละไม ให้เนื้อนวล
ชื่นอบอวล ยวนเย้า เคล้าพะยอม
ฤๅกลิ่นใด ไหนเล่า จักเท่านุช
เจ้ายื้อยุด ฉุดจินต์ ด้วยกลิ่นหอม
บ่วงประหลาด สวาทเชิญ เพลินเด็ดดอม
ถึงต้องตาย มลายพร้อม ชีพน้อมพลี
ขอฝากดาว สกาวเดือน เป็นเพื่อนขวัญ
เพ็ญแสงจันทร์ ซ่านวิญญาณ์ มารศรี
ฝากสายลม พรมพร่ำ ร่ำวจี
บอกคนดี มีเพียงเจ้า ดุจเงาใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
แม้กายพราก หากจิตต์ คิดเสมอ
ถึงแรมไกล ใคร่พบ ประสบเจอ
ทุกคืนวัน ฝันเพ้อ ละเมอครวญ
มองดาวเดือน เตือนจิตต์ ขนิษฐ์น้อง
มีแขนคล้อง สองมือไขว้ เที่ยวในสวน
เด็ดพะยอม หอมละไม ให้เนื้อนวล
ชื่นอบอวล ยวนเย้า เคล้าพะยอม
ฤๅกลิ่นใด ไหนเล่า จักเท่านุช
เจ้ายื้อยุด ฉุดจินต์ ด้วยกลิ่นหอม
บ่วงประหลาด สวาทเชิญ เพลินเด็ดดอม
ถึงต้องตาย มลายพร้อม ชีพน้อมพลี
ขอฝากดาว สกาวเดือน เป็นเพื่อนขวัญ
เพ็ญแสงจันทร์ ซ่านวิญญาณ์ มารศรี
ฝากสายลม พรมพร่ำ ร่ำวจี
บอกคนดี มีเพียงเจ้า ดุจเงาใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์