กลอนเพราะจังเลยค่ะ แต่งกลอนไม่เป็นน่ะค่ะ
เธอแต่งกลอนไม่เป็นไม่เห็นแปลก
สิ่งสิ่งแรกจำเป็นหรือก็คือฉัน
จะสอนให้รู้จักการรักกัน
หลังจากนั้นก็หักอกให้ตกใจ
พอเธอเศร้าเหงาหงอยก็คอยท่า
เอาน้ำตามารู้สึกคอยนึกไหว
ท้ายที่สุดแต่งเป็นเองไม่เกรงใคร
การร้องไห้ทำให้แกร่งเรื่องแต่งกลอน
สิ่งสิ่งแรกจำเป็นหรือก็คือฉัน
จะสอนให้รู้จักการรักกัน
หลังจากนั้นก็หักอกให้ตกใจ
พอเธอเศร้าเหงาหงอยก็คอยท่า
เอาน้ำตามารู้สึกคอยนึกไหว
ท้ายที่สุดแต่งเป็นเองไม่เกรงใคร
การร้องไห้ทำให้แกร่งเรื่องแต่งกลอน
มิว.ร้องไห้ใต้เงาจันทร์...ทุกวันพระ
แล้วไหนล่ะ?จะพลิ้ว-แกร่ง...แข็งดั่งขอน
บทกวีชีช้ำ...ที่พร่ำวอน
ก็ลุ่มลุ่ม-ดอนดอน...กลอนพาไป
คิดไปหลอกน้องใหม่..ไม่เข้าเรื่อง
สอนมิวให้กระเตื่องสักเรื่องไหม?
"บทกวีเขียนเพื่อเธอ..รอเผลอใจ"
ทำเช่นไร?...จะหลงรัก.มิว.สัก.ที
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
