ไม่มีพ่อ มีแม่ แย่แค่ไหน
สุดอาลัย ใจเรา เศร้าขื่นขม
พ่อแม่จาก พรากไป ให้ทุกข์ตรม
เหมือนไม้ล้ม ถอนราก กระชากใจ
อ่านกลอนกานต์ พานพา น้ำตาร่วง
สุดเคว้งคว้าง ขาดหลัก ชักไม่ไหว
ถ้าพ่อแม่ ยังอยู่ เป็นหลักชัย
ถึงจะเหนื่อย เพียงใด ไม่หวั่นเลย
แต่ตอนนี้ เราเหมือน ขาดที่พึ่ง
คิดคำนึง ถึงวัน ฉันเอื้อนเอ่ย
พ่อแม่ปลอบ ยามเหงา เราคุ้นเคย
โอบกอดให้ เสบย เชยชิดชม
พันทอง
ขออภัย คนดี พี่ไม่รู้
ว่าโฉมตรู กำพร้า น่าขื่นขม
คงเป็นโชค ชะตา อย่าปรารมภ์
พี่ชื่นชม น้องพัน มิผันแปร
น้องมีมิตร สหาย ไม่เคยขาด
ถึงมิอาจ เทียมเทียบ เปรียบพ่อแม่
แต่ทุกคน จริงใจ ไม่เชือนแช
เป็นมิตรแท้ เพื่อนเกลอ เสมอไป
สุนทรวิทย์
[/quote]ว่าโฉมตรู กำพร้า น่าขื่นขม
คงเป็นโชค ชะตา อย่าปรารมภ์
พี่ชื่นชม น้องพัน มิผันแปร
น้องมีมิตร สหาย ไม่เคยขาด
ถึงมิอาจ เทียมเทียบ เปรียบพ่อแม่
แต่ทุกคน จริงใจ ไม่เชือนแช
เป็นมิตรแท้ เพื่อนเกลอ เสมอไป
สุนทรวิทย์
[