กาลพบกัน ในวันแห่งความรัก ; เขียน"ชีวิต"
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ความรักจ๋า....
ไม่ได้เจอกันเนิ่นนานเลยนะ
ความรักจ๋า....
ฉันยังจำเรื่องราวความหวาน
ทุกถ้อยบทสำเนียง
ความรักจ๋า....
ทุกภาพเก่ายังคงอยู่
ในสมุดบันทึกเล่มน้อย
ในความทรงจำสีจางๆ
ความรักจ๋า....
จู่ๆเธอเดินมาทักทาย
ผ่านความเหงา ผ่านราตรีกาล
ฉันข้ามผ่านราตรีที่ผ่านมา
เพื่อพบแสงแรกแห่งอรุณ
ด้วยคำพูดของเธอ...ความรัก
ความรักจ๋า....
ฉันโอบกอดเรื่องราวทุกความรู้สึก
หล่อเลี้ยงเธอด้วยหัวใจดวงน้อยๆของฉัน
ต้นไม้ต้นนั้นยังเติบโต
ด้วยเลือดและน้ำตาที่ฉันหลั่งรด
ต้นไม้ต้นนั้นถูกโอบกอดด้วยจิตวิญญาณ
ด้วยชีวิตของฉัน....
ความรักจ๋า....
เนิ่นนานเท่าไรแล้วนะ
นับตั้งแต่การลาจากอันแผ่วเบา
คำลาแผ่วแผ่วที่กรรโชกหัวใจ
ความรักจ๋า....
ไหนเล่าฝันอันงดงาม
ไหนเล่าปลายทางของเรา
ความรักจ๋า
. . . . . . . . .
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
