มองดาวเดือน คืนนี้ ไม่มีแสง
ไร้เรี่ยวแรง คนรัก จักจางหาย
ฟ้ามืดมิด หม่นไหม้ ใจแทบวาย
น้ำค้างพราย พราวพรม ลมละออง
ในคืนมีด ฟ้าหม่น คนอกหัก
นั่งจมปรัก หนักหน่วง ห่วงเราสอง
เคยพร่ำพรอด กอดก่าย ร่ายประคอง
สุขสมปอง คืนเดือนมีด ไม่จืดจาง
แต่วันนี้ ที่เก่า เจ้าไม่อยู่
นั่งมองดู ยิ่งเศร้า เหงาไม่สร่าง
รักที่เห็น เฉกเช่น แสงเลือนลาง
สุดอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว ยามเหลียวมอง
หากมีใคร สักคน ทนเราได้
ยกหัวใจ ให้ไป ทั้งสี่ห้อง
ทุกเช้าเย็น ยันดึก คึกคะนอง
ไม่หม่นหมอง สองเรา เคล้าคลอกัน
พันทอง
สิบห้าวัน นั้นจะมา หาน้องเจ้า
มารื่นเร้า เคล้าคลอ พนอขวัญ
ให้สิ้นคลาย หายวิโยค โศกจาบัลย์
มินานวัน พลันกลับ ใช่ลับเลือน
ใคร่ฝากดาว พราวฟ้า มาแทนก่อน
ยามบังอร ร้อนจิตต์ มิผิดเพื่อน
ขอมิ่งมิตร คิดเมตตา อย่าแชเชือน
มิเห็นเดือน เสมือนดาว เช่นกาวใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์
มารื่นเร้า เคล้าคลอ พนอขวัญ
ให้สิ้นคลาย หายวิโยค โศกจาบัลย์
มินานวัน พลันกลับ ใช่ลับเลือน
ใคร่ฝากดาว พราวฟ้า มาแทนก่อน
ยามบังอร ร้อนจิตต์ มิผิดเพื่อน
ขอมิ่งมิตร คิดเมตตา อย่าแชเชือน
มิเห็นเดือน เสมือนดาว เช่นกาวใจ.../
บูรพาท่าพระจันทร์