นำใจไปฝากจันทร์.....นำฝันไปฝากดาว
ดูเหมือนมันยืนยาว แต่ รวดร้าวเพราะอยู่ไกล
นำรักไปฝากเธอ.....แต่เจอคนเคียงใกล้
ฉันจึงก้าวถอยไป รั้งทำไม?ใจฉันงง
เชื่องช้าและล้าหลัง.....ใช่ที่หวัง ดั่งประสงค์
ฉันช้ำเพราะไม่ปลง พูดตรงตรง..."ฉันชอบเธอ"
ประจักษ์"รักสามเส้า" ทำไงเล่าเมื่อมาเจอ
รักจริงสิ่งเลิศเลอ "วัวพันหลัก"จักเป็นจริง
ทุกคนกมลชื่น จิตระรื่นทั้งชายหญิง
ทุกคนมนต์รักอิง มิมีช้ำดั่งรำพัน
ความรักไม่เคยสาย หากมั่นหมายรักร่วมกัน
ร่วมวงส่งเสริมบรรณ กลอนเธอเพราะเจาะกินใจ
ดาวอาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
