ดุจของขวัญวันนี้สิ่งมีค่า
ชุบชีวาวาบหวามในความหวาน
ยามเธอหน่ายคลายคืนพอชื่นบาน
คอยสมานใจดาวคราวตรมตรอม
ดาวอาชาไนย
นั่งหลับตารำพึงถึงใครหนึ่ง
ก่อนเคยซึ้งตรึงทรวงสุดห่วงหอม
ระลึกคล้ายปลายทางห่างพะยอม
วนวกอ้อมเลยหายสุดสายตา
หนึ่งคนนั้นฝันถึงยังตรึงมั่น
ทุกวารวันหันติดครวญคิดหา
ร่ำวจีที่หวานซ่านอุรา
คำพรรณนาว่า “รัก” ยังปักทรวง
มาบัดนี้มองทางอย่างเหงาเหงา
ใจยังเฝ้าพะวงคงห่วงหวง
มองจันทราฝากฝันวันเคยควง
ให้เด่นดวงหวนหา..ว่าข้าคอย
เขียนถึงเธอยามนี้พี่สุดห่วง
เขียนถึงเธอพุ่มพวงอย่าง่วงหงอย
เขียนถึงเธอใช่พร่ำคำสำออย
เขียนถึงเธอ..ยามเดือนคล้อย..เศร้าสร้อยตรม..
ก่อนเคยซึ้งตรึงทรวงสุดห่วงหอม
ระลึกคล้ายปลายทางห่างพะยอม
วนวกอ้อมเลยหายสุดสายตา
หนึ่งคนนั้นฝันถึงยังตรึงมั่น
ทุกวารวันหันติดครวญคิดหา
ร่ำวจีที่หวานซ่านอุรา
คำพรรณนาว่า “รัก” ยังปักทรวง
มาบัดนี้มองทางอย่างเหงาเหงา
ใจยังเฝ้าพะวงคงห่วงหวง
มองจันทราฝากฝันวันเคยควง
ให้เด่นดวงหวนหา..ว่าข้าคอย
เขียนถึงเธอยามนี้พี่สุดห่วง
เขียนถึงเธอพุ่มพวงอย่าง่วงหงอย
เขียนถึงเธอใช่พร่ำคำสำออย
เขียนถึงเธอ..ยามเดือนคล้อย..เศร้าสร้อยตรม..
"บ้านริมโขง"