ฉันไม่รู้...เริ่มต้นณ หนไหน?
ความเหลวไหลชิงปลื้มลืมตระหนัก
มิเคยคิดถอยล่นไปจนรัก
มันฟูมฟักเงียบเงียบจนเฉียบเย็น
ตื่นก็คิดสายคอยตะบอยหา
ปรารถนาค่ำคืนตื่นมาเห็น
เขียนถึงเธอเพ้อคำ..เพราะจำเป็น
ฝากประเด็นเป็นนัย...ว่าใจมี
การมิเคยได้รับ...กลับไม่โกรธ
โดนคนโปรดเตรียมหน่ายตะกายหนี
ฉันแอบรัก-แอบช้ำแต่โดยดี
จึงไม่มีใครรู้....ชู้ทางใจ.
กลอนบทนี้ฝากถึงเธอ..ถ้าเผลออ่าน
คงไม่ผ่านแทรกกมลของคนไหน?
ไร้สำนวนตรวนล่ามพล่ามถึงใคร?
เขียนลงไปทุกคำ...ด้วยน้ำตา
ฉันไม่รู้...เริ่มต้นณ หนไหน?
จึงเฉไฉไม่อาจปรารถนา
อ่านบทกลอนเธออ้อนเขา...ร้าววิญญา
ทั้งชินชา.ทั้งชอบ.ทั้งลอบครวญ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
