มองหมู่ดาว วาววับ ประดับฟ้า
คิดถึงหน้า นงราม ทรามสมร
ดึกป่านนี้ โฉมยง คงเข้านอน
เธอหนุนหมอน หรือหนุน อกอุ่นใคร
ลืมอดีต สิ้นแล้ว ฤาแก้วเอ๋ย
ชายที่เคย อิงแอบ แนบชิดใกล้
ก่อนเธออ้อน ว่าหวง เท่าดวงใจ
แล้วไฉน หันเหียน เปลี่ยนชิงชัง
สลัดคราบ นงคราญ สาวบ้านทุ่ง
ไปหลงกรุง ปลาบปลื้ม ลืมความหลัง
เหมือนวิหค ทิ้งคอน จรจากรัง
เลิกอินัง-ขังขอบ แม้ครอบครัว
เบื่อน้ำพริก ปลาเจ่า ถ้วยเก่าก่อน
อนาทร ห่างเหิน เมินลูก,ผัว
ขาดสติ ยั้งคิด จิตเมามัว
ยอมปล่อยตัว ปล่อยใจ มิไตร่ตรอง
ไม่รับรู้ สิหนา ว่าฉันเจ็บ
ทุกข์เกินเก็บ อารมณ์ ข่มเศร้าหมอง
ยิ่งคิดยิ่ง ชอกช้ำ น้ำตานอง
ชาวบ้านจ้อง ติฉิน กล่าวนินทา
ไปดีเถิด ฉันอภัย ให้เสมอ
ขอเพียงเธอ สุขสันต์ ไร้ปัญหา
พบคู่ครอง คนใหม่ ใจเมตตา
ฉันก็พลอย โมทนา สาธุการ
สุนทรวิทย์
มองหมู่ดาว ลูกไก่ ไล่จิกกัน
หัวใจฉัน ไหวหวั่น สั่นสท้าน
ถึงจากมา แสนไกล ยังต้องการ
กลับคืนบ้าน แดนดิน ถิ่นพงไพร
ไม่เคยลืม บ้านทุ่ง นุ่งผ้าซิ้น
ยังถวิล ถึงเจ้า เฝ้าฝันใฝ่
ยังรักเดียว ใจเดียว ไม่เกี่ยวใคร
แม้ชายใด มาเกี้ยว ไม่เหลียวมอง
อันน้ำพริก ปลาเจ่า แต่เก่ามา
ทั้งปลาร้า โอชา อย่าหม่นหมอง
จะลากรุง กลับถิ่น ทุ่งรวงทอง
สุขสมปอง ครองรัก ปักดวงใจ
พันทอง