สาวบ้านกลอน นั้นแน่นอน ว่ามีมาก
แต่หายาก ที่ใจฝาก แล้วไม่ถอน
แกล้งอาทร กับคนจร แล้วตัดรอน
เหมือนเสียบศร แล้วยอกย้อน ให้เจ็บใจ
จบเสียที รักที่มี จะขอเข็ด
น้ำตาเล็ด เหมือนหยาดเพชร ที่ใสใส
ขอจากไป ไม่รักใคร เลิกห่วงใย
ช้ำทรวงใน เจ็บฤทัย ควรจดจำ
ส่วนมากแล้ว ล้วนไม่แคล้ว เขามีคู่
เคียงข้างอยู่ เราก็รู้ เลยไม่ขำ
เขาชอบทำ ให้เราช้ำ ช่างใจดำ
หลงน้ำคำ พาถลำ ถวิลรอ
เจ็บหัวใจ เก็บฤทัย ไม่ยื้อยุด
ช้ำที่สุด รักไม่ผุด ขอหยุดก่อ
เคยเออ ออ เลิกพนอ ใจบอกพอ
ไม่สานต่อ ตลอดไป ตัดใจลา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
