เที่ยวแม่ปิง อิงแอบ แนบอกอุ่น
ยามอรุณ ท่ามกลาง หว่างขุนเขา
ท่องสายชล ยลแมกไม้ ไพรลำเนา
พะนอเคล้า คนรัก ฟูมฟักใจ
เมื่อเหมันต์ ปีก่อน เคียงอ้อนออด
สองแขนสอด กอดเธอ เพ้อฝันใฝ่
มาหนาวนี้ รักจาง ราร้างไป
เหลือทิ้งไว้ แต่ฝัน อันเลื่อนลอย
สุนทรวิทย์
ยามอรุณ ท่ามกลาง หว่างขุนเขา
ท่องสายชล ยลแมกไม้ ไพรลำเนา
พะนอเคล้า คนรัก ฟูมฟักใจ
เมื่อเหมันต์ ปีก่อน เคียงอ้อนออด
สองแขนสอด กอดเธอ เพ้อฝันใฝ่
มาหนาวนี้ รักจาง ราร้างไป
เหลือทิ้งไว้ แต่ฝัน อันเลื่อนลอย
สุนทรวิทย์
เหลือเพียงฝัน ฝากไว้ ให้ใจพี่
กับภาพพจน์ บทกวี ที่เหงาหงอย
น้องมองดาว พราวฟ้า น้ำตาปรอย
จนเอื้อมคว้า มาสอย รอคอยใคร
คืนก่อนเก่า เราสอง ครองแนบชิด
จนอกอุ่น อิงสนิท สิทธิ์เคียงใกล้
เพียงคืนนี้ ที่จาก พรากมาไกล
คงลาแล้ว แก้วใจ ให้ทรงจำ
หทัยกาญจน์
๙ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
