ดั่งนกน้อย ลอยลม ต้องคมศร
เจ้าละอ่อน ก่อนเลิศ เพริศเฉลา
กลับมาถึง ซึ่งวัน พลันซึมเซา
ถูกรักหลอก หยอกเย้า แผดเผาใจ
ถึงแผลเจ็บ เหน็บอก ตกสะเก็ด
ให้ระเห็จ เข็ดรัก เหมือนผลักไส
หวั่นลึกลึก ผนึกฝัง ชั่งหทัย
เรื่องอันใด ให้ซ้ำ เจ็บย้ำจินต์
แม้นอยู่เดียว เปลี่ยวกาย สบายจิตต์
ไม่เคยคิด คืนวัน ให้ผันผิน
หากไม่จำ ช้ำอุรา น้ำตาริน
ความระบิล ยินศัพท์ ต้องอับอาย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
เจ้าละอ่อน ก่อนเลิศ เพริศเฉลา
กลับมาถึง ซึ่งวัน พลันซึมเซา
ถูกรักหลอก หยอกเย้า แผดเผาใจ
ถึงแผลเจ็บ เหน็บอก ตกสะเก็ด
ให้ระเห็จ เข็ดรัก เหมือนผลักไส
หวั่นลึกลึก ผนึกฝัง ชั่งหทัย
เรื่องอันใด ให้ซ้ำ เจ็บย้ำจินต์
แม้นอยู่เดียว เปลี่ยวกาย สบายจิตต์
ไม่เคยคิด คืนวัน ให้ผันผิน
หากไม่จำ ช้ำอุรา น้ำตาริน
ความระบิล ยินศัพท์ ต้องอับอาย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
