emo_111อยู่เหงาๆ อยู่เงียบๆ น้ำตาไหล
อยู่เดียวดาย ยืนอยู่ท่าม กลางสายฝน
ฟ้าคะนอง ลมกระโชก หนาวก็ทน
น้ำตาปน กับสายฝน ที่หล่นมา
อยู่คนเดียว กลางความมืด แห่งราตรี
ถึงชีวี จะดับ ก็ไม่ว่า
สายฟ้าฟาด เปรี้ยงทีไร หลั่งน้ำตา
เพราะคนรัก มาบอกลา แค่คำเดียว
คำสั่นๆ มันสะท้อน ในดวงจิต
เธอพินิจ เดินจากไป อย่างไม่เหลียว
แค่คำว่า "เลิกกันเถอะ" แค่คำเดียว
กวีบ่าว ผู้โดดเดี่ยว เลยเปรี่ยวใจ
มีหรือปล่าว คนที่ มีใจรัก
มากางร่ม ให้ซักพัก จะได้ไหม
ยามเป็นหวัด ก็ดูแล และห่วงใย
ยามเป็นไข้ มาเป็นหมอ ข้างๆเตียง
——►กวีบ่าว ลุ่มน้ำยม◄——
อยู่เดียวดาย ยืนอยู่ท่าม กลางสายฝน
ฟ้าคะนอง ลมกระโชก หนาวก็ทน
น้ำตาปน กับสายฝน ที่หล่นมา
อยู่คนเดียว กลางความมืด แห่งราตรี
ถึงชีวี จะดับ ก็ไม่ว่า
สายฟ้าฟาด เปรี้ยงทีไร หลั่งน้ำตา
เพราะคนรัก มาบอกลา แค่คำเดียว
คำสั่นๆ มันสะท้อน ในดวงจิต
เธอพินิจ เดินจากไป อย่างไม่เหลียว
แค่คำว่า "เลิกกันเถอะ" แค่คำเดียว
กวีบ่าว ผู้โดดเดี่ยว เลยเปรี่ยวใจ
มีหรือปล่าว คนที่ มีใจรัก
มากางร่ม ให้ซักพัก จะได้ไหม
ยามเป็นหวัด ก็ดูแล และห่วงใย
ยามเป็นไข้ มาเป็นหมอ ข้างๆเตียง
——►กวีบ่าว ลุ่มน้ำยม◄——
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
