ล่องแม่ปิง อิงแอบ นอนแนบฝัน
ฤดูหนาว คราวสั้น ลั่นใจหญิง
ลำน้ำคด ลดเลี้ยว โดดเดี่ยวจริง
คือความรัก หักทิ้ง ตลิ่งน้ำ
ลอยละล่อง ท่องพลิ้ว ลมปลิวพัด
เสียงธารก้อง จ้องซัด ปัดไหลฉ่ำ
ดั่งจากพี่ นี้มา ว่าจากกรรม
สุดชอกช้ำ ชีวิต โอ้จิตเรา
หทัยกาญจน์
๘ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕
เที่ยวแม่ปิง อิงแอบ แนบอกอุ่น
ยามอรุณ ท่ามกลาง หว่างขุนเขา
ท่องสายชล ยลแมกไม้ ไพรลำเนา
พะนอเคล้า คนรัก ฟูมฟักใจ
เมื่อเหมันต์ ปีก่อน เคียงอ้อนออด
สองแขนสอด กอดเธอ เพ้อฝันใฝ่
มาหนาวนี้ รักจาง ราร้างไป
เหลือทิ้งไว้ แต่ฝัน อันเลื่อนลอย
สุนทรวิทย์