ฉันจะอยู่สู้ทนบนโลกหล้า
จะนำพากายใจให้สู้ฝืน
จะหายใจเพื่อให้ได้หยัดยืน
ทนขมขื่นหัวใจในช้ำทรวง
เพื่อลืมเธอให้ได้ใจฉันสั่ง
ฉันก็ยังหายใจไม่ต้องห่วง
จะต่อสู้อยู่ไปไกลคนลวง
เรื่องทั้งปวงทำเผื่อเพื่อลืมเธอ
รู้ว่าลืมยากเย็นแสนเข็ญนัก
ใจรับรักเข้าใส่ใจเสมอ
ลมหายใจเข้าออกบอกว่าเพ้อ
สมองเบลอเพราะใจสั่งให้ลืม
เมื่อยามอยู่คู่เคียงมีเพียงรัก
สุขใจนักจำได้ให้ดูดดื่ม
หญิงอื่นใดในหล้าพาให้ยืม
ยังไม่ปลื้มเท่าเธอจึงเพ้อครวญ
ฉันจะอยู่ต่อไปให้เธอรู้
หายใจอยู่ต่อไปให้ลืมหวน
แม้ว่าอยู่ต่อไปนั้นแสนรัญจวน
ฉันก็ควรหายใจให้ลืมเธอ
สล่าผิน