ความหลังครั้งเที่ยวปิง

ลำน้ำปิง อิงกาย คล้ายหญิงหลับ
            คลื่นขยับ แผ่วพลิ้ว ริ้วฟูฟ่อง
            ผิวนที ยามเย็น เป็นสีทอง
            ฉันเหม่อมอง เรือน้อย ลอยเคลื่อนคลา

              สนธยา เยือนหล้า เพ-ลาพลบ
            ตะวันหลบ ค่อยคืบ แอบหลืบผา
            ฟากฟ้าสวย อร่าม งามจับตา
            พสุนธรา ชโลทร ดุจซ่อนมนต์

              ปิงก่อเกิด จากแหล่ง แห่งหนไหน
            เธอชอนไช คดเคี้ยว เลี้ยวสับสน
            ชุบเลี้ยงคน สองฝั่ง ยังเวียนวน
           เป็นสายชล ตำนาน บุราณกาล

              ถิ่นกำเนิด ก่อเกื้อ เอื้อชีวิต
          ธารนิมิต ยิ่งใหญ่ แผ่ไพศาล
          ที่ซึ่งฉัน เจ็บช้ำ จำนมนาน
          อดีตกาล ฝังเตือน เคยเปื้อนคาว

              มาแม่ปิง ครั้งนี้ ไม่มีเขา
          มิเหมือนเก่า ปีก่อน ตอนหน้าหนาว
          หวนครุ่นคิด ทีไร ใจปวดร้าว
   ฉันเสียสาว คราวนั้น วันเที่ยวปิง