ตะลึงงันฉันงงเฝ้าสงสัย
ว่าทำไมเพื่อนฉันมันบอกว่า
เปรียบเธอเป็นกุหลาบหนามที่งามตา
เปรียบฉันค่าขี้ควายแห้งขัดแย้งใจ
เธอฉันอยู่คู่เคียงเพียงเราสอง
เพื่อนมันมองมักเปรียบเทียบค่าให้
ดังกุหลาบงามล้ำนำเปรียบไป
ตกลงใส่ขี้ควายอายสิ้นดี
มองตัวเองหลายคราหน้ากระจก
ฉันสะทกสะท้านมานเต็มที่
ผ่านแดดฝนพ้นไปได้หลายปี
หน้าฉันมีริ้วรอยแก่แย่เต็มทน
นึกใบหน้าเธอมั่งดูยังเด็ก
เป็นสเปคของสาวพราวน่าสน
สวยสดใสใบหน้าแสนน่ายล
สวยมากล้นเอกอุกุหลาบงาม
พิศตัวเองดีๆที่ใบหน้า
เหี่ยวหางตาพาใจให้ไหวหวาม
ขี้ควายแห้งเพื่อนเปรียบเทียบใจความ
มันเป็นตามเพื่อนล้อน่าท้อจัง
สล่าผิน
อันสังขาร มนุษย์หนอ ฉันขอบอก
มัวช้ำชอก ไปไย ให้หมดหวัง
ขี้ควายแห้ง ราคา นั้นเด่นดัง
ขายได้หลาย กะตังค์ อยู่เชียวนา
กุหลาบหนาม บางที ยังมีหนอน
ตามไชชอน ดอกบิ่น สิ้นไร้ค่า
ไม่มีใคร อยากเด็ดดม ตรมอุรา
ต้องโรยรา แห้งเหี่ยว อยู่เดียวดาย
ถ้าจะดี ขี้ควายแห้ง กุหลาบเหี่ยว
รักกลมเกลียว เหนียวแน่น แก่นใจหลาย
ช่างเหมาะสม กันแท้ จนแก่ตาย
รักไม่หน่าย หมายปอง เพียงสองเรา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
