Re: " ดอกไม้สีเทากับเงาฝน "
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤศจิกายน 2024, 03:33:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: " ดอกไม้สีเทากับเงาฝน "  (อ่าน 5223 ครั้ง)
พิมพ์วาส
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 422
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 806


Pretending is the beginning of changes.


« เมื่อ: 08 มกราคม 2012, 09:01:AM »


ร่วงกราวกรูสูถนนคนเดินเหยียบ
ก่อนเคยเทียบเลียบอยู่ดูขั้วต้น
หมดสิ้นกลิ่นผินหอมดอมสุคนธ์
อดยินยลบนทางวางเกลื่อนไป

ดูทีท่าว่าฝนจะท้นตก
จึงได้พก ยกร่มเผื่อ ฝนรินไหล
เดินทางท้าวร้าวเร้นส้อนเส้นใจ
แหงนดูฟ้าไกลไกลไม่เทาเลย!


ดอกไม่หม่นคนหม่นจนทนทุกข์
เจียนหมดสุขท์สนุกสิ้นจินต์ระเหย
ดอกไม้เศร้าเราเศร้าเคล้าภิเปรย
เหมือนจะเชยเย้ยว่าข้าติดดิน

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ
 ร้องไห้งอแง

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

รัตนาวดี, บูรพาท่าพระจันทร์, แป้งน้ำ, ภู กวินท์, ไม่รู้ใจ

ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08 มกราคม 2012, 09:47:AM โดย พิมพ์วาส » บันทึกการเข้า

ความผกผันของเวลา  เฉือนเจตนาของอารมณ์

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s