[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

โปรยทราย ผลึกแก้วอันแวววับ
สู่กิ่งก้านสำทับ กับความเหงา
หมายให้ช่อดอกไม้คลายสีเทา
ลดองศาความเศร้าให้เบาบาง

แต่กลับกลายบังแสงแห่งฟ้าโพ้น
ไร้คำใดปลอบโยนจนหม่นหมาง
เมฆฝนเบือน ทิ้งห้วงช่วงรายทาง
ความอ้างว้างคว้างอยู่อย่างทุกข์ทน

ชีวิตหนึ่งครู่น้อยละห้อยเศร้า
มองดอกไม้สีเทาในเงาฝน
คล้ายบทเพลงอมตะเศร้าสากล
ที่ยังอยู่ประจำตนไปชั่วกาล