ภาพเธอยิ้มทั้งน้ำตาคราใครหนึ่ง
ตื่นจากนิทรา,ซึ่ง นานปีผ่าน
ผลิสองแก้ม แย้มเบ่งอย่างเบิกบาน
เมื่อเสียงของลมปราณ ใครฟื้นคืน
น้ำตาความปิติมีมิน้อย
บ่งบอกรอยอุราว่าแช่มชื่น
ภาพเธอยิ้มทั้งน้ำตาคราหยุดยืน
กุมมือสะอื้น อยู่ข้างพ่อที่รัก
ตื่นจากนิทรา,ซึ่ง นานปีผ่าน
ผลิสองแก้ม แย้มเบ่งอย่างเบิกบาน
เมื่อเสียงของลมปราณ ใครฟื้นคืน
น้ำตาความปิติมีมิน้อย
บ่งบอกรอยอุราว่าแช่มชื่น
ภาพเธอยิ้มทั้งน้ำตาคราหยุดยืน
กุมมือสะอื้น อยู่ข้างพ่อที่รัก
หากแม้เป็น อย่างนี้ คงดีแน่
ร้ายเปลี่ยนแปรกลายดี ที่ประจักษ์
รอยยิ้มบน น้ำตา มีค่านัก
ด้วยความรัก ยิ่งใหญ่ ที่ใฝ่ปอง
น้ำตาแห่งสายใย ในกำหนด
รินหลังรด จากฟ้า มาสนอง
คืนสิ่งหมาย มากค่า กลับมาครอง
แม้ต้องร้อง กี่ครั้ง ต่างเปรมปรีดิ์ ..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
