“เขาเคยให้ ปฏิญญา วาจาสัตย์
ขอยืนหยัด ตรากตรำ ทำเพื่อฉัน
วันหน้าจัก สุขศรี มีครบครัน
ร่วมผูกพัน เป็นหนึ่ง ถึงบั้นปลาย
เขาลาไป ไล่ตาม ความรุ่งโรจน์
ฉันครองโสด รอเขา สู่เป้าหมาย
ผ่านเดือน,ปี เจ็บแปลบ แอบฟูมฟาย
เขาดูดาย หายลับ ไม่กลับมา
กล้ำกลืนดื่ม น้ำตา นับอายุ
ปีนี้ลุ หกสิบสี่ แล้วพี่ขา
ฉันปวดร้าว อ่อนแอ แก่ชรา
เหลือเวลา จากนี้ มิกี่วัน
ฉันขอต่อ ชีวิต อีกนิดหน่อย
เพื่อรอคอย เขาย้อน ก่อนดับขันธ์
เมตตาบ้าง เถิดหนา อย่าลืมกัน
มาสานฝัน ให้ครบ จบกระบวน”
“สงสารหญิง อาภัพ กลับรอเก้อ
ชายที่เธอ ฝังใจ ไม่เคยหวน
ยามป่วยหนัก ละเมอ เพ้อคร่ำครวญ
เสียงกำสรวล นั้นแผ่วเบา เศร้าเหลือเกิน”
จะดูแล แม้พี่ จะแก่เฒ่า
จะคอยเฝ้า เอาใจ ไม่ห่างเหิน
จะลุกนั่ง สั่งข้าว หรือก้าวเดิน
จะเพลิดเพลิน เกินใคร ในบ้านกลอน
หกสิบสี่ นี้ยัง ฟิตปั๋งแน่
พี่ไม่แก่ แย่ยัน พลันช่วยสอน
วัยผู้ใหญ่ เก่งกล้า ท้าตะลอน
วัยออดอ้อน สอนรัก ชักถูกใจ
หากว่าพี่ นี้อยู่ คู่นางฟ้า
หนูนี้กล้า ท้าชน จะสนไหม
เป็นคู่รัก พักพิง อิงกันไป
เป็นคู่ใหม่ คู่แกร่ง แห่งบ้านกลอน
นางฟ้า ชาลี
จะคอยเฝ้า เอาใจ ไม่ห่างเหิน
จะลุกนั่ง สั่งข้าว หรือก้าวเดิน
จะเพลิดเพลิน เกินใคร ในบ้านกลอน
หกสิบสี่ นี้ยัง ฟิตปั๋งแน่
พี่ไม่แก่ แย่ยัน พลันช่วยสอน
วัยผู้ใหญ่ เก่งกล้า ท้าตะลอน
วัยออดอ้อน สอนรัก ชักถูกใจ
หากว่าพี่ นี้อยู่ คู่นางฟ้า
หนูนี้กล้า ท้าชน จะสนไหม
เป็นคู่รัก พักพิง อิงกันไป
เป็นคู่ใหม่ คู่แกร่ง แห่งบ้านกลอน
นางฟ้า ชาลี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
