๐ อยู่ในโลกอดสู..ฤดูเศร้า
กอดหัวใจดวงเก่าเฉาเสมอ
มรสุมเล่นกลจนจิตเบลอ
น้ำตาเอ่อเนืองเนือง..เมื่อเคืองนัยน์
๐ จมอยู่กับความเศร้าพอเข้าที่
ก็ดันมีลมหนาวมาน้าวใส่
สัญญาณว่า..ฤดูช้ำ..เริ่มนำใจ
ให้ทุกข์ไปล้นปรี่ทวีคูณ
๐ ยังมิทันตั้งหลักปักอกสู้
แดดก็พรูส่องปราดเจียนวาตย์สูญ
ฤดูเจ็บ..วนกลับมาจับจูน
จนแสบนูนเนื้อหน่ายอกซ้ายเชียว
๐๐ บรรยากาศหัวใจไยไวนัก
แปรปรวนหนักชนิดทำจิตเสียว
หวาดระแวงแหยงอยู่แต่ผู้เดียว
คงต้องเหี่ยว..หามฝัง..ทั้ง!สามฤดู..(แน่นอน!)