ผู้หมวดครับผมมาสารภาพ
ผมจ้วงจาบอุราผ่องของอิตถี
ผมนึกภาพวาบหวามงามสตรี
และผมมีใจมอบหอบให้เธอ
ทุกข้อหามารับกับความผิด
ที่ผมคิดมอบใจไปเสนอ
คิดรับใช้ทุกหนคอยปรนเปรอ
แม้จะเจอข้อหาไม่ว่ากัน
เชิญผู้หมวดจับผมก้มหน้ารับ
เพียงคู่กับเธอได้ผมไม่หวั่น
เพราะเธอสวยบาดใจไปทุกวัน
ทำผมนั้นทำผิดคิดรักนาง
สล่าผิน
ผู้หมวดขา คนนี้ นะไม่ใช่
เขาเป็นใคร ไม่รู้ โปรดอยู่ห่าง
มาโมเม ว่ารัก ไม่จืดจาง
ให้ระวาง โทษด้วย ช่วยฉันที
ไม่รู้จัก มักจี่ ยังมีหน้า
มาหาว่า รักนวล สงวนศรี
ชายอะไร หน้าด้าน หว่านวจี
ทั้งโลกนี้ ชายรู้จัก รักทุกคน
ถ้าผู้หมาด ไม่จับ ต้องอับโชค
หญิงเศร้าโศก เสียใจ ได้หลายหน
เพราะเขาชอบ ทำให้ หญิงร้อนรน
ร่อนคารม คมคาย ร้ายกว่าลิง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
