[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

emo_62โอ้ชีวิต            คิดไป            ใจอนาถ
ดั่งฟ้าฟาด                   ลงกลางใจ               ให้เหี่ยวเฉา
ทุกวันนี้         คงจะมี       แค่เพียงเงา
ที่เป็นเพื่อน    ติดตามเรา    คราวเศร้าใจ


ครั้นถึงยาม      ราตรี          นี้สุดเหงา
นั่งกอดเข่า     หลังพิงฝา     น้ำตาไหล
คิดคร่ำควร     สุดสลด        รันทดใจ
ต้องร้องไห้     เปลี่ยวเหงา    เศร้าอุรา


ยามอรุณ              เสียงไก่ขัน           พาหวั่นไหว
คิดถึงเจ้า               กลอยใจ              วณิสา
แต่ก่อนนั้น               เคยร่วมเรียง              เคียงกายา
พี่กอดเจ้า              ตอนนิทรา                ครั้นราตรี


ครั้นเหมันต์ ( ฤดูหนาว)    ยามสายัณห์     หวั่นดวงจิต
พี่ครุ่นคิด               ถึงพุ่มพวง                 นวลฉวี
สาวเจียงฮาย         จากไกล         ไปหลายปี
ทั้งให้พี่          กวีน้อย           ละห้อยใจ

ครั้นคิมหันต์ (ฤดูร้อน)      หน้าร้อน       ร้อนทรวงอก
แสนวิตก               ไม่รู้จัก             ทำไฉน
เห็นลั่นทม              ดอกใบร่วง            แสบทรวงใน
ดวงฤทัย               ไม่หวลกลับ             ไปลับตา


ครั้นถึง                     วัสสานะ                   ฤดูฝน
ดวงกมล                 หงอยเหงา           เศร้าหนักหนา
กวีน้อย                แทบแดดิ้น              สิ้นชีวา
คอยน้องมา      ทศมาส(สิบเดือน)     แทบขาดใจ

กึ๊ดเติงหา          วณิสาเจ้า       หัวใจ๋โศกเศร้า        เป๋นเปี๋ยว
น้องไปลับต๋า         บ่ปิ๊กมาเหลียว       ละอ้ายคนเดียว      กอดเข่านั่งไห้
หัวอกเป๋นเปี๋ยว          หัวใจแสบไหม้         น้องไปตั้งได      สาวเจ้า
บ่ดีไปหลง       กำฅนอื่นเขา     ปิ๊กมาบ้านเฮา      เหียเต๊อะน้องหล้า

กวีน้อย  ลุ่มน้ำยาว
บ่าวเมืองน่าน
๗   มกราคม  ๒๕๕๕

[/b]