"แค่..มโนภาพ?"
๐
จะสางเหาริ้นไรที่ในหัว
จะบี้ไข่ทั้งตัวให้หัวหอม
จะนวดเฟ้นเคล้นร่างไม่วางฟอร์ม
จะสมยอมไม่บ่นเรื่องบนเตียง
สมมุติเลยแล้วกันว่าวันนี้
ยามราตรีร้องเพลงกล่อมเปล่งเสียง
ให้เธอยิ้มพริ้มฝันวันร่วมเรียง
ปรนนิบัติเธอเยี่ยงเพียงเทวี
คอยโบกปัดพัดลมให้พรมร่าง
ชวนเธอชมจันทร์พร่างสร้างแสงสี
มือคอยโอบประคองน้องคนดี
หาผ้าที่อุ่นไอคลุมไหล่เธอ
หากบ่นร้อนเปิดแอร์เชิญแช่หนาว
นั่งรำพันโน้มน้าวเฝ้าหลงเห่อ
เล่าขุนช้างขุนแผนแจ้นปรนเปรอ
ลอบดูหน้ายามเผลอแม่เกลอใจ
สรรพนามจะเรียกเพรียกที่รัก
จะเตรียมตักอกว่างกระทั่งไหล่
ยามเมื่อยขบเชิญหนุนอุ่นสายใย
สุขฤทัยตรงนี้พี่รับรอง
มโนภาพจ้องเธอยามเผลอไผล
ภรรยามือไวใช้ศอกถอง
แถมมือบิดหูไว้ให้ไตร่ตรอง
ยุ่งกับน้องสาวชั้น..ถึงขั้นตายยยยยยย..
ระนาดเอก
รับปากเมียเสียได้ให้เธอรู้
ว่าจะอยู่อย่างดีไม่หนีหาย
ส่วนน้องเมียเอ็นดูอยู่มิคลาย
แสนเสียดายยามพิศภาพติดตา
ลับหลังเมียทีไรใจฮึกเหิม
อยากจะเริ่มสัมพันธ์กันอย่างว่า
มโนภาพฉาบไว้ในมายา
ใจเริ่มกล้าบอกน้องแอบมองนวล
ชายร้องไห้ได้แน่แค่สามหน
น้ำตาล้นแม่ตายชายไห้หวล
และอีกคราพ่อเสียเพลียรัญจวน
น้องเมียด่วนแต่งงานรานฤทัย
หากน้องเมียแต่งงานจิตรานร้าว
มันเป็นคราวจิตชายคล้ายหมองไหม้
มีน้องเมียยิ้มรื่นชื่นหัวใจ
บอกใครใครน้องเมียข้าจงอย่ามอง
สล่าผิน