"ผ้าเช็ดหน้า?"
๐
เมื่อน้ำตาเธอไหลไปทั่วแก้ม
เธอไม่แย้มหม่นหมองครองความเศร้า
ภาพเธอท้อทุกข์ใจไม่บรรเทา
ยามมองเล่าเหมือนเธอเจอทางตัน
ไม่มีใครหันแลคนแพ้พ่าย
มีซ้ำร้ายหายลับกลับหลังหัน
บ้างเยาะเย้ยชีวิตปิดทางกัน
คนที่ปันน้ำใจให้คือเรา
โลกเธอคว้างยามล้มเราก้มฉุด
ไม่อยากเห็นเธอทรุดดุจหงอยเหงา
คอยปลอบขวัญเสริมใจให้เป็นเงา
หวังเธอลืมโลกเก่าเฉาวังเวง
เปรียบตัวเราเบ็ดเสร็จผ้าเช็ดหน้า
เช็ดน้ำตาเติมไฟให้บานเบ่ง
ทั้งปัดฝุ่นเปื้อนกายไม่หวั่นเกรง
สีผ้าเองจึงคล้ำทำเพื่อเธอ
ช่วงเวลาผ่านปล่อยเธอค่อยฟื้น
ใจค่อยคืนมีบ้างที่ยังเหม่อ
แม้เก็บซ่อนบางครั้งก็ยังเจอ
จึงเป็นเกลอปลอบปลุกเธอสุขใจ
ผ้าเช็ดหน้าผืนน้อยจึงค่อยขาด
ธรรมชาติจึงหมองต้องเปลี่ยนใหม่
ผ้าเคยซับน้ำตาคราบอาลัย
ถูกเธอใส่ถังขยะผละหลงลืม..
ระนาดเอก
๐
เมื่อน้ำตาเธอไหลไปทั่วแก้ม
เธอไม่แย้มหม่นหมองครองความเศร้า
ภาพเธอท้อทุกข์ใจไม่บรรเทา
ยามมองเล่าเหมือนเธอเจอทางตัน
ไม่มีใครหันแลคนแพ้พ่าย
มีซ้ำร้ายหายลับกลับหลังหัน
บ้างเยาะเย้ยชีวิตปิดทางกัน
คนที่ปันน้ำใจให้คือเรา
โลกเธอคว้างยามล้มเราก้มฉุด
ไม่อยากเห็นเธอทรุดดุจหงอยเหงา
คอยปลอบขวัญเสริมใจให้เป็นเงา
หวังเธอลืมโลกเก่าเฉาวังเวง
เปรียบตัวเราเบ็ดเสร็จผ้าเช็ดหน้า
เช็ดน้ำตาเติมไฟให้บานเบ่ง
ทั้งปัดฝุ่นเปื้อนกายไม่หวั่นเกรง
สีผ้าเองจึงคล้ำทำเพื่อเธอ
ช่วงเวลาผ่านปล่อยเธอค่อยฟื้น
ใจค่อยคืนมีบ้างที่ยังเหม่อ
แม้เก็บซ่อนบางครั้งก็ยังเจอ
จึงเป็นเกลอปลอบปลุกเธอสุขใจ
ผ้าเช็ดหน้าผืนน้อยจึงค่อยขาด
ธรรมชาติจึงหมองต้องเปลี่ยนใหม่
ผ้าเคยซับน้ำตาคราบอาลัย
ถูกเธอใส่ถังขยะผละหลงลืม..
ระนาดเอก
วันที่คราบ น้ำตา นองบ่าไหล
คนปลอบใจ รั้งซบ กลบด่ำดื่ม
จูบพรมซับ น้ำตา พาเจ็บลืม
อุ่นอกปลื้ม เหือดหาย คลายน้ำตา
ผ้าเช็ดหน้า พรมซับ รับหมองหม่น
วางแนบบน ห้องใจ ปรารถนา
มอบคิดถึง คะนึงผ่าน ม่านทิวา
ทุกเพลา ผ้าอยู่ คู่ดวงใจ
..กุสุมา..