หัวใจเต้น ผิดจังหวะ เหมือนจะหยุด
มันชำรุด แล้วหนอ หมอช่วยหน่อย
ทั้งสี่ห้อง บอบช้ำ ใช่สำออย
เฝ้ารอคอย หมอมา ช่วยปรานี
หากคุณหมอ ดูดาย ไม่คิดช่วย
ผมคงป่วย ม้วยมรณ์ นอนเป็นผี
เป็นบาปกรรม นะหมอ อย่ารอรี
โปรดเร็วรี่ มาขับ ดับต้นตอ
เรื่องผ่าตัด วางยา อย่าได้คิด
เกิดพลั้งผิด พลาดไป ถึงตายหนอ
ส่วนยากิน ยาใส่ นั้นไม่พอ
มีแต่หมอ ผู้เดียว พอเยียวยา
เพียงเอาใจ ผมหน่อย คอยข้องแวะ
หมั่นกระแซะ ให้ชิด ติดมังสา
แล้วสัมผัส ลูบไล้ ไล่โรคา
คงง่ายกว่า ฟื้นฝอย คอยซ่อมแซม
เขาว่าหมอ คุยง่าย ไม่ยึกยัก
นวดเสร็จมัก ใจดี มีของแถม
ผมจึงสู้ อุตส่าห์ มาขอแจม
หวังได้แอ้ม สมใจ ไม่เสียที
หนึ่งสัปดาห์ ผ่านไป ตายละหว่า
ของที่หมอ แถมมา น่าบัดสี
พูดไปให้ ขายหน้า ประชาชี
มันคือฝี “แมงโก้” เม็ดโตเอย
แค่นวดปรับ จับเส้น ให้เอ็นผ่อน
ไยขี้อ้อน งอแง แหมพี่เอ๋ย
ทำเป็นหนุ่ม ไร้เดียงสา ว่าไม่เคย
น้องเห็นเผย ไต๋แบ แชร์บ้านกลอน
เที่ยวซุกซน ผับ,บาร์ หาโอเกะ
เมาเละเทะ เล่นหมู่ เปลี่ยนคู่สลอน
ไม่กี่วัน ผลเลือดมา...ป๋าสุนทรฯ
มะม่วงอ่อน ออกผล จนป๋าคราง
กระย่องกระแย่ง บอกใคร ก็ไม่กล้า
เดินถ่างขา ชอกช้ำ ตาคว่ำขวาง
ฝี”แมงโก้” หมอส่ายหน้า ว่าไร้ทาง
นอนตาค้าง เขียนกลอน ผ่อนอารมณ์.....
แซมค่ะ
พี่สุนทรฯ แซมหยอกเล่นนะคะ อย่างอนน๊า....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
