ฝากส่งถึง แด่...คน(รู้จัก)
เขียนจดหมายลายมือหนังสือส่ง
วางแสตมป์ติดบรรจงลงมุมสาส์น
ถึง...แด่เพื่อนผู้หนึ่งถึง...วันวาร
คนรู้จักทักผ่านม่านสายลม
…..
ฤดูหนาวสาว-หนุ่มนำความนี้
สนเอนทอดยอดขจีมณีห่ม
“มรกต”สดเขียวลดเลี้ยวชม
พื้นป่าผลินิยมภิรมย์ใจ
…..
ซึ้งเมเปิลเพลินสีที่โดดเด่น
เขียว,เหลือง,ส้มซ่อนเร้นเช่นสดใส
กลายเหลืองล้ำน้ำตาลที่ผ่านใบ
บทกวีนี้ไหวในข้ามคืน
…..
จนข้ามปีกี่กาลวารมานั้น
เฝ้านั่งจดบทฝันฉันสะอื้น
เสียงร่ำไห้ให้เธอเผลอกล้ำกลืน
ยามหลับ,ตื่นแต่งแต้มแย้มว่า..รอ
…..
ปิดซองลงคงประทับจับจดหมาย
มองสำรวจลวดลายคล้ายดินสอ
กระดาษเปื้อนเปรอะฉ่ำน้ำตาคลอ
หนทางไกลไม่ระย่อพอถึงเธอ
…..
หทัยกาญจน์
๖ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕
มอบดวงใจ ให้สมร ก่อนลาจาก
กระซิบฝาก หลากคำ พร่ำเสนอ
ใช่ทิ้งพราก ยากพบ ประสบเจอ
ยังรำลึก นึกเสมอ เพ้ออาลัย
ถึงแสนไกล ใจนั้น ใช่ผันเปลี่ยน
แม้วารเวียน จำเนียรเคลื่อน กาลเลื่อนไหล
คงยากหัก รักห้าม ถึงทรามวัย
ขอดวงใจ อย่าได้ตรม ระทมเลย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
กระซิบฝาก หลากคำ พร่ำเสนอ
ใช่ทิ้งพราก ยากพบ ประสบเจอ
ยังรำลึก นึกเสมอ เพ้ออาลัย
ถึงแสนไกล ใจนั้น ใช่ผันเปลี่ยน
แม้วารเวียน จำเนียรเคลื่อน กาลเลื่อนไหล
คงยากหัก รักห้าม ถึงทรามวัย
ขอดวงใจ อย่าได้ตรม ระทมเลย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
