๐ ซ่อนรอยยิ้มพริ้มพรายละม้ายเศร้า
ภายใต้เงาแห่งรักอันหนักหน่วง
เผยแต่เพียงความชาอุราดวง
ให้รักลวงรู้ว่า..น้ำตาริน
๐ มิฝืนเก็บเจ็บช้ำให้ซ้ำเก่า
ด้วยอกเราเริ่มกร่อนดั่งก้อนหิน
ถูกน้ำเศร้าเข้าเซาะเกาะกัดกิน
ไม่เหลือสิ้นชิ้นดี..อย่างที่เคย
๐ ต้องพยุงหัวใจให้ยืนสู้
อย่าคุดคู้จับเจ่าเข่าเขนย
รองน้ำตาใส่ถังตั้งไว้เลย
แล้วนิ่งเฉยเฉือนทิ้ง..สิ่งบั่นทอน
๐ เก็บไว้เพียงบทเรียนเพียรระลึก
มโนนึกบรรจุอนุสรณ์
ปล่อยความจริงผ่านหน้าอย่าอาวรณ์
เผยยิ้มซ่อนออกไป..อย่าได้ซม....