แว่วคำครวญ นวลน้อง ร่ำร้องหา
เดือนดารา คราค่ำ พร่ำเสนอ
ฝากคำวอน อ้อนจันทรา ว่าอยากเจอ
ร้องครวญเพ้อ เธอรู้ไหม ไห้อาวรณ์
วอนลมฝาก จากใจ ใครคนนั้น
บอกเดือนจันทร์ ผ่านล่วง ทรวงสมร
ถึงอยู่ไกล ใช่จะพราก ลาจากจร
ยังอาทร บังอรอยู่ มิรู้คลาย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
เดือนดารา คราค่ำ พร่ำเสนอ
ฝากคำวอน อ้อนจันทรา ว่าอยากเจอ
ร้องครวญเพ้อ เธอรู้ไหม ไห้อาวรณ์
วอนลมฝาก จากใจ ใครคนนั้น
บอกเดือนจันทร์ ผ่านล่วง ทรวงสมร
ถึงอยู่ไกล ใช่จะพราก ลาจากจร
ยังอาทร บังอรอยู่ มิรู้คลาย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
เพราะไกลห่าง บังอร จึงอ้อนฝาก
วอนลมจาก ดวงจิตยามคิดหมาย
ห้วงคำนึง พึงเพียง แทนเคียงกาย
ว่าคงมั่น มิคลาย ในสัมพันธ์
ครุ่นคิดคำ นำร้อย เป็นถ้อยย้ำ
ด้วยลำนำ ยามน้อง เฝ้าปองฝัน
ส่งดวงใจ ผ่านฟ้า วิลาวัลย์
จากหนึ่งใจ คงมั่น นั้นมอบเธอ
"สุนันยา"
วอนลมจาก ดวงจิตยามคิดหมาย
ห้วงคำนึง พึงเพียง แทนเคียงกาย
ว่าคงมั่น มิคลาย ในสัมพันธ์
ครุ่นคิดคำ นำร้อย เป็นถ้อยย้ำ
ด้วยลำนำ ยามน้อง เฝ้าปองฝัน
ส่งดวงใจ ผ่านฟ้า วิลาวัลย์
จากหนึ่งใจ คงมั่น นั้นมอบเธอ
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
