กลอนอ่อนหวาน ซาบซ่าน รั้งไม่อยู่
โถโฉมตรู จะหดหู ทำไมนี่
แต่งกลอนเก่ง แถมสวย เสียด้วยซี
ตาหวานเยิ้ม เช่นนี้ พี่มีใจ
อันอ้อยตาล หวานลิ้น กินแล้วจาก
แต่ลมปาก ของแซม แย้มไฉน
พี่รักเจ้า เท่าฟ้า นะทรามวัย
อย่าแกล้งให้ พี่ช้ำ ระกำทรวง
ได้อ่านกลอน อ้อนออด พรอดพร่ำนัก
พี่หลงรัก เพียงเจ้า เฝ้าหวงห่วง
แม้นชาตินี้ ไม่ได้คู่ สุดาดวง
จะขอพ่วง ชาติหน้า ขว้าติดตาม
"พันทอง"
แต่งไปเรื่อย สมมุติว่าพี่เป็นชายก็แล้วกันจ้า