ยังจำคืน วันเพ็ญ เด่นบนฟ้า
ปลายตุลา สดใส ไร้หม่นหมอง
เคยนอนกก อกสาว เคล้าประครอง
เพียงเราสอง ท่ามราตรี มีแสงจันทร์
ได้หนุนแขน แทนหมอน ออดออเซาะ
เสียงกระซิบ ฉอเลาะ เสนาะนั่น
ต่างยอกเย้า เคล้าคลอ พนอกัน
เนื้อแนบเนื้อ สุขสันต์ พลันชื่นชม
จวบจวนจน อุษาสาง สว่างฟ้า
ดาราราย ลับลา พาขื่นขม
แสนอาลัย ต้องไกล ใจระทม
สุขเลยล่ม จมหาย ชายจากจร
สุริยันต์ ทอแสง มาวันใหม่
หยดน้ำตา อาลัย ให้ทอดถอน
ต้องจำพราก จากกัน หวั่นอาวรณ์
โฉมบังอร อ้อนออด ตลอดคืน
พันทอง
จากคืนเพ็ญ อำลา ถึงครานี้
ร่วมสามปี พี่ยัง นั่งขมขื่น
เสียดายจริง ความหลัง มิยั่งยืน
น้องเป็นอื่น เปลี่ยนไป ไม่หันมอง
มาพบกัน อีกที ที่จตุจักร
เห็นนงลักษณ์ พันผูก จูงลูกสอง
มีบุรุษ ฟันเหยิน เดินเคียงครอง
คงจะเป็น ผัวน้อง พี่หมองใจ
สามปีผ่าน เนิ่นนาน จนลีมหลง
ยังงวยงง พี่เป็นใคร ไม่รู่จัก
แล้วจู่จู่ เดินเข้า มาทายทัก
บอกเป็นคน เคยรัก ปักฤทัย
อย่ามามั่ว เมามัว หรือเปล่าพี่
ตัวน้องนี้ ไม่เคย เลยเฉไฉ
อย่ามาหลอก ให้อยาก เลยทรามวัย
รู้หรือไม่ ใครใหญ่ ในย่านนี้
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
